1945
Il èstît la d’pôy dès-annêyes,
Foû d’ leû payis,
Po-drî dès griles todi sèrèyes,
Bin lon èrî d’ leûs binamèyes
Et d’ leûs mèstîs .
Lès saminnes si disfligotît...
Il èstît la, tos-omes eèssonne ;
Il èstît fwèrts, il èstît djonnes,
Et s’ n’ avît-i rin d’ ôte à fé
Qui dè sayî di s’ rapinser,
Qui dè sayî d’ catchî leû ponne ...
Estît la turtos rèssèrés
Come dès – oûhês divins ‘ne prîh’nîre,
Come dès bièsses po-drî leûs bârîres,
Avou leûs mousseûres di sôdârs,
Leûs vèyès hâres di l’ an carante
-Quéne bièsse di guére ! Arive qui plante !-
Mins po s’ bate il èsteût trop târd...
Il èstît la d’pôy dès annêyes,
Lon èrî d’ tot,
Erî dès cis qui s’ batît co,
Qwand-i vèyèt s’ lèver l’ solo
So l’ grande djoûrnêye !
Avou l’ meûs d’ may- li meûs dès fleûrs -
Lès pwètes si drovièt d’vant l’ boneûr
Et vo-l’zès-la qui r’trovèt l’ djôye,
Et vo-l’zès-la qui r’prindèt l’ vôye
Di leû payîs,
Et qu’ rabrèssèt leûs binamêyes,
Zèles qui dispôy tant dès-annêyes
Lès ratindît...
Et ç’ fourit l’ pâye... – Guére, seûye mâdèye !
François Duysinx Stavelot 1995
E rfondou walon sol pådje do scrijheu sol Wiki walon:
https://wa.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Duysinx#Onk_di_ses_powinmes