Vocial les deus prumirès pådjes e rfondou (les fråzes ont stî ene miete raboctêyes pus coûtmint.) Dj' a metou eto sacwants mots lidjwès (si houwer) et årdinwès (åk) + rinoyî (renier)
I nos dmeure a vir çou k’ les façons et les manires d’ on moenneu avou ses sudjets divnut esse.
Si djel tén bén, end a ddja toplin k’ ont racadit ladsu. Si dj’ m’ î mete eto, dj’ a peu d’ esse veyou come on grandiveus, ca dji m’ va houwer bråmint del voye shuvowe pås ôtes.
Mins mi idêye, c’ est d’ dire åk ki pout siervi å ci kel vout schoûter. Dabôrd, i m’ shonne pus djusse di m’ tini al verité do sudjet purade k’ a l’ idêye k’ on nd a.
Bråmint des tuzeus s’ ont mådjiné des republikes et des rweyåmes ki n’ ont måy sitî montés podbon.
Nosse manire di viker est si lon del cene ki nos dvréns awè.
Li ci ki rnoye çou k’ i fwait po tuzer a çou ki s’ divreut fé, il aprind purade a s’ distrure k’ a s’ mete a houte.
Ca onk ki vôreut todi bouter et dmorer droet, ci-la serè sins manke distrût emey tant d’ måbelairs. (u : tant d’ djins nén comifåt). ( ! « å mitan d’ tant » est on pô pezant)
Dabôrd, c’ est l’ droet do djeu po on moenneu ki s’ vout tni a s’ plaece, di n’ nén esse comifåt ; adon, a s’ shonnance, i taprè ses schitas evoye, u les wårder e s’ djeu.
Dim 9 Sep - 14:49
